0917. ΟΑΣΑ Ο Ανεκδιήγητος

Σήμερα, αφού περίμενα επί μισή ώρα τον ατσίδα με το μπλε (λεωφορείο), έστειλα, μέσω της διαδικασίας για “Παράπονα” της ιστοσελίδας του ΟΑΣΑ, το ακόλουθο (κατάλληλα, βεβαίως, συμπληρωμένο):

Καλησπέρα,

Θερμά συγχαρητήρια για την εξαφάνιση του συγκεκριμένου δρομολογίου. Προφανώς το να διαχειριστείτε με επιτυχία από ένα μέχρι, με το ζόρι, τρία δρομολόγια ανά ώρα μιας τοπικής γραμμής, λαμβανομένου υπόψη τού μεγαλείου και της αξιοσύνης σας, σάς αφήνει παγερά αδιάφορους.

Εξ’ άλλου εσείς πληρωνόσαστε από τους Εξωγήινους και όχι από τους ιθαγενείς οι οποίοι, άκουσον – άκουσον, έχουν το θράσος να ζητούν την τήρηση των δημοσιοποιημένων πινάκων δρομολογίων των καινούργιων και πολυτελών οχημάτων σας.

Αν, λοιπόν, υπάρχει κάποιος αρμόδιος, υπεύθυνος ή, τέλος πάντων, σχετικός με την υπόψη εξαφάνιση ο οποίος πληρώνεται, για αυτό που δεν κάνει, παρακαλώ γνωστοποιήστε μου ονοματεπώνυμο και διεύθυνση και θα του στείλω ευθύς συγχαρητήριο τηλεγράφημα και, ίσως, άνθη.

Ένας καταγοητευμένος από την ποιότητα των υπηρεσιών σας και θαυμαστής της συνέπειάς σας ιθαγενής.

Βεβαίως οι αυτούκλες τους, αποδεδειγμένα, δεν ιδρώνουν, κι ας απαντούν με ευγενέστατες άρες - μάρες - κουταμάρες, αλλά και το να τους πληρώνεις και να κάνουν ότι τους γουστάρει δεν αντέχεται!

Ένα κλικ μακριά Δώρα Μόραλη και  “Μια Φορά Μονάχα Φτάνει” των Γιάννη Σπανού – Κώστα Κινδύνη:

27/02/2014

0916. Στα Είκοσι

ΠΥΚΝΟΣ

           ( Στην Α.Κ. )

Άφησε με
Να σε πάρω
Και να σε κρύψω	Κράτησέ με
Και να σε θωρώ	Ανάλυσέ με
Άφησε με	Άγγιξε με
Να σου κρατώ το χέρι	Εξουθενωμένος
Στων λογισμών σου	Από μια φλόγα
Τις στρόγγυλες στοές	Στον πρώτο ήλιο
Λάφρωσέ με	Γυμνός
Από τις λέξεις	Παίζω
Που γίνηκαν χείμαρρος	Την καρδιά μου
Και με πνίγουν	Και την χάνω
Επίτρεψέ μου
Να είμαι	Αν ήταν
Η θαλπωρή	Ν' άρχιζε
Μιας νύχτας χειμωνιάτικης	ΈτσιΘα το 'θελα
Του γυρισμού
Στο σπίτι

                                                                                 06.01.75

Ένα κλικ μακριά Άννα Βίσση, Νίκος Καρβέλας και “Ο Τελευταίος Χορός”.

26/02/2014

0915. Μια Μικρή Ιστορία

Έχεις, με έναν άνθρωπο, μια σχέση α. Σε κάποιο κομβικό σημείο, τουλάχιστον για εσένα, σου γεννιέται η επιθυμία να αλλάξεις το α, να το κάνεις β. Όπου, το β είναι πολύ μεγαλύτερο του α. Εδώ αρχίζουν τα προβλήματα. Πώς πηγαίνεις από το α στο β; Με ποιο τρόπο, σε πόσο χρόνο, με τι πνεύμα; Κι αν εσύ είδες το β πώς εξασφαλίζεις ότι κάτι παρόμοιο ή ανάλογο συμβαίνει και με τον άνθρωπο (που λέγαμε). Αρχίζεις, λοιπόν, τις δοκιμαστικές βολές, τα προσεκτικά πατήματα πάνω στο πάγο με την ελπίδα ότι θα κρατήσει το βάρος σου. Δοκιμάζεις, με μικρές χειρονομίες, ελεγχόμενες κινήσεις. Ψάχνεις. Προσπαθείς να πληροφορηθείς του άλλου τα πως και τα τι. Μια καλή πηγή είναι το διαδίκτυο. Το γνωστό Google. Δίνεις επίθετο και όνομα και πατάς enter. Δέκατα του δευτερόλεπτου μετά έχεις τα αποτελέσματα της αναζήτησης στην οθόνη σου. Αν όχι, δοκιμάζεις με λατινικούς χαρακτήρες ή με αλλαγμένη ορθογραφία. Αν είσαι τυχερός και ο απέναντι έχει κοινωνική δραστηριότητα ένα πλήθος πληροφοριών τίθεται στη διάθεση σου. Φωτογραφίες, συμμετοχές σε εκδηλώσεις, δραστηριότητες, διαδικτυακή αλληλογραφία, κείμενα που αναφέρουν το όνομά του, διάφορα. Μια μικρή ευτυχία, τουλάχιστον για εσένα που βρίσκεσαι στη φάση της απογείωσης. Βλέπεις, διαβάζεις και αξιολογείς. Οι εκπλήξεις δεν λείπουν. Η διαδικτυακή εικόνα του αποδεικνύεται διαφορετική από αυτήν που από την, όποια, συναναστροφή μαζί του είχες. Προβληματίζεσαι. Ώστε, λοιπόν, τι κάνουμε; Οδεύουμε προς το β ή το ξεχνάμε; Δύσκολες οι εποχές, δύσκολο και το βάρος μιας αποτυχημένης πορείας. Ξαναγυρίζεις στο διαδίκτυο. Κοιτάς τις φωτογραφίες, διαβάζεις τα κείμενα, σμιλεύεις το προφίλ του. Διαπιστώνεις ότι, τελικά, πολύ λίγα πράγματα γνώριζες, ότι η κατάσταση είναι διαφορετική, δυσκολότερη. Η μετάβαση από το α στο β μοιάζει πια με περιπέτεια, με ταξίδι στον ωκεανό. Πρέπει, ωστόσο, να αποφασίσεις. Θα το προσπαθήσεις ή όχι; Από τη μία η διαφορετική διαδικτυακή εικόνα και από την άλλη οι, ως συνήθως, αναπάντητες μικρές χειρονομίες. Λοιπόν;

Ένα κλικ μακριά Grass Roots και “Things I Should Have Said”.

23/02/2014

0914. Λακωνίζειν

Εαυτός:

Ένας άλλος

Που δεν

Καταλαβαίνει.

Ένα κλικ μακριά ένα τραγούδι που λάτρεψα. Bob Dylan και “One More Cup Of Coffee”.

19/02/2014

0913. Ταινίες Και Άλλα Τινά

Ξεκίνησα εχθές να δω την ταινία “Ο Λύκος της Γουόλ Στριτ”. Μετά από μισή ώρα, περίπου, την παράτησα. Έκανα στον εαυτό μου την ερώτηση: “Με ενδιαφέρει η ζωή αυτού του χυδαίου, ανήθικου, ξεπεσμένου και, τελικώς, γελοίου ανθρωπάκου”; Η απάντηση ήταν ένα καθαρό “Όχι”!

Την παράτησα, λοιπόν. Δε λέω ότι δεν πρέπει να γυρίζονται τέτοιες ταινίες ή ότι ήταν μια κακοφτιαγμένη ταινία. Κάθε άλλο. Απλώς, εμένα μου έφερε μια τάση για εμετό.

Το έχει πει και το έχω γράψει αρκετές φορές. Το ανθρώπινο είδος, πλέον, πάσχει. Έχει ξεφύγει, έχει ξεστρατίσει. Έχει πάψει, και είναι τραγικό, να είναι φιλάνθρωπο.

Αυτό που πλέον κυριαρχεί στο είδος είναι η απληστία, για τους έχοντες, και η προσπάθεια επιβίωσης για τους μη έχοντες. Και αυτό όχι μόνο σε Ασία και Αφρική αλλά και στην καλοθρεμμένη και μέχρι τώρα βολεμένη Δύση.

Μια άρρωστη απληστία των δισεκατομμυριούχων να γίνουν τρισεκατομμυριούχοι. Μια απελπισμένη προσπάθεια των πολλών να τα βγάλουν πέρα με την καθημερινότητα, να περισώσουν την όποια ανθρώπινη αξιοπρέπεια τους, να επιβιώσουν.

Στον 21 πρώτο αιώνα και το θρησκευόμενο δίποδο δεν έχει καταφέρει να εξασφαλίσει στέγη, τροφή και ενδυμασία για το σύνολό του. Απληστία, κακία, μοχθηρία, αδιαφορία, αδιαλλαξία, μισαλλοδοξία, έπαρση κυριαρχούν.

Οι πολιτικοί “ηγέτες” είναι κάτι ψοφοδεή, κούφια ανθρωπάκια που το μόνο που γνωρίζουν είναι να μιλούν σε μια ξύλινη, ψεύτικη γλώσσα και να γλείφουν τους πλούσιους και ισχυρούς με ξελιγωμένα “Ναι” στις απαιτήσεις τους και γονυκλισίες. Αυτοί παριστάνουν ότι “κυβερνούν” και οι έχοντες πέντε δράμια μυαλό ότι “το πιστεύουν”.

Τον παράτησα, λοιπόν, τον “Λύκο” και έβαλα πλώρη για την “Νεμπράσκα” του Ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτη Αλεξάντερ Πέιν. Αυτήν και ολόκληρη την είδα και την ευχαριστήθηκα. Ασπρόμαυρη με εξαιρετικό στήσιμο, ωραίες ερμηνείες, ενδιαφέρουσα φωτογραφία. Οι σχέσεις γονιών – παιδιών και αυτές των συγγενών, τα προβλήματα της τρίτης ηλικίας, η αμερικανική επαρχία. Όλα παρόντα. Το μόνο που θα ήθελα η μουσική επένδυση να ήταν πιο κοντά στην κάντρι μουσική αλλά, υποθέτω, ότι ο κ. Πέιν γνωρίζει περισσότερα από εμένα για το θέμα.

Ένα κλικ μακριά Πυξ – Λαξ και “Για Τις Παλιές Αγάπες Μη Μιλάς”:

16/02/2014

0912. Αρχιτεκτονική 101

Είναι Κορεάτικη, όμορφη, τρυφερή, αισθαντική. Μιλώ για την Κορεάτικη ταινία “Geon-chook-hak-gae-ron” ή, όπως μεταφράστηκε στα Αγγλικά, “Architecture 101” και φυσιολογικά, στα Ελληνικά, “Αρχιτεκτονική 101”. Πρόκειται, τι άλλο;, για μία ιστορία αγάπης η οποία καλύπτει μία χρονική περίοδο 15 ετών. Μια ιστορία ανάμεσα στον 35χρονο αρχιτέκτονα Seung-Min και τη μουσικό Seo-Yeon. Την είδα, βεβαίως, και θεωρώ ότι οι χαρακτηρισμοί της πρώτης πρότασης είναι, τουλάχιστον για τους περισσότερους, ακριβείς. Η ταινία είναι του 2012 και δεν γνωρίζω αν προβλήθηκε στην Ελλάδα, αν και οι υπότιτλοι στα Ελληνικά που βρήκα συνηγορούν υπέρ του ότι προβλήθηκε. Ψάξτε την, βρείτε την, δείτε την. Δεν είναι blockbuster, δεν είναι αμερικάνικη, δεν έχει κάνει όνομα. Είναι Κορεάτικη και είναι καλή!

Ένα κλικ μακριά το τρέιλερ της ταινίας:

13/02/2014

0911. Υπό Την Θάλασσαν

Μια από τις μεγάλες μου αγάπες είναι η φωτογραφία. Και αυτό είναι, για τους τακτικούς αναγνώστες του παρόντος τουλάχιστον, γνωστό. Την ίδια αγάπη, αν όχι μεγαλύτερη, έχει και η αδελφή μου Δ. με μία, όμως, διαφορά.

Η Δ. λατρεύει, κυριολεκτικά, την υποβρύχια φωτογράφιση. Και μη φανταστείτε ότι κάνει καταδύσεις με οξυγόνα και τα τοιαύτα. Απλά πράγματα. Μια μάσκα, βατραχοπέδιλα και μια αδιάβροχη μηχανή στο χέρι. Κολυμπά, φωτογραφίζει και βιντεοσκοπεί με τέτοιο πάθος και τόση αφοσίωση που είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη.

Κάθε χρόνο δεν περιμένει άλλο από το έλθει η στιγμή που θα βουτήξει στα νερά με την αγαπημένη μηχανή της οπλισμένη. Χιλιάδες οι φωτογραφίες και τα Video Clip που τραβά κάθε χρόνο. Ατέλειωτες οι ώρες που, κυρίως το χειμώνα, δαπανά για να ξεδιαλέξει και να κατατάξει τους κόπους της του καλοκαιριού. Μάλιστα διατηρεί σχετικό λογαριασμό στο YouTube όπου ανεβάζει κάποια από τα Video Clip που τραβά.

Όταν, λοιπόν, πριν από λίγες μέρες μου πρότεινε να ανεβάσω κάποιες από τις φωτογραφίες της αυτές στο e-ημερολόγιό μου δεν γινόταν παρά να χαρώ με την πρότασή της αυτή και να το πράξω. Απόρησα μάλιστα πώς ο ίδιος, τόσο καιρό, δεν το είχα σκεφτεί και δεν της το είχα προτείνει.   

Η Δ. έκανε μια πρώτη επιλογή 68 φωτογραφιών και μπήκε στον κόπο να ονοματίσει τα εμφανιζόμενα είδη (για τους αδαείς – με πρώτο και καλύτερο εμένα). Από αυτές τις φωτογραφίες επέλεξα, με πολύ δυσκολία, 45 και σας τις παρουσιάζω:

Ένα κλικ μακριά: Σταμάτης Σπανουδάκης και “Θάλασσα”:

09/02/2014