tag:blogger.com,1999:blog-11155200.post114724380140608453..comments2024-03-27T18:13:04.609+02:00Comments on αείποτε: Μια Ιστορία: Νεανικό Ημαρτημένο [ΝΚ]aeipotehttp://www.blogger.com/profile/05959237665755044707noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-11155200.post-1147362923299873032006-05-11T18:55:00.000+03:002006-05-11T18:55:00.000+03:00oldskipper: Θα έλεγα. . .Τίλα! ellinida: Δεν τον κ...<B>oldskipper:</B> Θα έλεγα. . .Τίλα! <BR/><BR/><B>ellinida:</B> Δεν τον κ. Tyla γνωρίζω. Την ιστορία, για τα γούστα μου, την βρίσκω μέτρια πολύ αλλά, ειλικρινά, χαίρομαι που σου άρεσε!<BR/><BR/><B>simon says:</B> Ευχαριστώ πολύ για τις διαστάσεις που μου αποκάλυψες και τις οποίες ούτε καν υπoψιαζόμουνα. Είναι ακριβώς γι' αυτή την αλληλεπίδραση που αξίζει τον κόπο να δημοσιοποιεί κανείς τα κέιμενά του.<BR/><BR/><I> Καλό απόγευμα! </I>aeipotehttps://www.blogger.com/profile/05959237665755044707noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11155200.post-1147295265125299642006-05-11T00:07:00.000+03:002006-05-11T00:07:00.000+03:00Σ’ ευχαριστώ για το link και για το… Τρελοκόριτσο....Σ’ ευχαριστώ για το link και για το… Τρελοκόριτσο. <BR/><BR/>Παράξενη η ιστορία σου… σαν όνειρο. Σκέφτηκες ποτέ σου ότι την έγραψες πριν από τριάντα περίπου χρόνια για να την θυμηθείς ξανά τώρα –για κάποιο λόγο; Μερικές ιστορίες μας, μοιάζουν με μπουκάλια στο πέλαγο που ταξιδεύουν υπομονετικά μέχρι να συναντήσουν κάποτε τον μελλοντικό μας εαυτό που είναι έτοιμος να τις διαβάσει «διαφορετικά» πια.<BR/><BR/>Όσο για το ότι την έγραψες επειδή γοητευόσουν από τα «μυστήρια» ονόματα, αυτό είναι το γνωστό αγκιστράκι αγαπητέ μου, κι όλοι μας το έχουμε καταπιεί. Πίσω από αυτή τη μαγική εικόνα βρίσκεται συνήθως η (ασυνείδητή) προσπάθειά μας να κρατήσουμε τις αποστάσεις μας από το κείμενο λέγοντας στον εαυτό μας ότι δεν είναι παρά «μια ιστορία» (αλλά μάλλον το ξέρεις ήδη αυτό). <BR/><BR/>Η «ιστορία» σου λοιπόν είναι γεμάτη συμβολισμούς προσωπικούς και μη, και όλοι πιθανότατα αποτελούν κομμάτια σου: το δάσος (με τα πλατάνια), η πλημμύρα (νερό), το μαύρο(;) πλασματάκι που φέρνει η ξανθιά Ράνα (ο ήλιος), ο παππούς Αράν που για κάποιον λόγο είναι αναγραμματισμός της Ράνα, το πρώτο άγγιγμα (η γέννηση), ο άνθρωπος που ορέγεται την ομορφιά από μακριά μέχρι να ξεχειλίσει από την επιθυμία και να την διεκδικήσει, το πέτρινο σπίτι (η ψυχή η ίδια) σ’ έναν οικισμό όπου μάλλον κυριαρχεί το ξύλο, το να σου κρατάει κάποιος το χέρι γιατί σε θέλει και σ’ αποδέχεται…<BR/><BR/>Όσο για το Τίλα, για το οποίο πολύ λόγος γίνεται, θα συμπλήρωνα δυο ακόμα εκδοχές, πιο πολύ για να έχεις να τις σκέφτεσαι σαν παιχνίδι κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής σου παρά για κάτι σοβαρότερο. <BR/>α) [Εδώ δοκιμάζουμε τα φτερά μας] Ο αναγραμματισμός της λέξης, μας οδηγεί στη λέξη Λάτι, που μπορεί και να είναι η λέξη ΛΑΘΗ όπως θα την ακούγαμε από ένα μικρό παιδί. <BR/>β) [Κι εδώ απογειωνόμαστε τελείως] Παίρνουμε την λέξη Τίλα και αντικαθιστούμε τα σύμφωνά της (τ, λ) με τα αμέσως προηγούμενα γράμματα της αλφαβήτου (σ, κ). Στη συνέχεια κάνουμε τον γνωστό μας πια αναγραμματισμό και… βουαλά! Τι άλλο; Η λέξη ΣΚΙΑ. [ΓΙΟΥΝΓΚ ΖΕΙΣ, ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ] <BR/><BR/>Να μη σε κουράζω άλλο όμως.<BR/>Συγγνώμη για την πολυλογία. <BR/>Καληνύχτα και σ’ ευχαριστώ ξανά για το τραγουδάκι…simon sayshttps://www.blogger.com/profile/07674666861870003358noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11155200.post-1147260581559095152006-05-10T14:29:00.000+03:002006-05-10T14:29:00.000+03:00Τyla δεν είναι κάποιος ζωγράφος που γράφει και μου...Τyla δεν είναι κάποιος ζωγράφος που γράφει και μουσική ;<BR/>Εβγαλε και ένα άλμπουμ φέτος . <BR/>Ωραία η ιστορία σου . Μ'αρέσουν τα happy endings και τα πέτρινα σπίτια .ellinidahttps://www.blogger.com/profile/08964684987533166861noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11155200.post-1147257891140968742006-05-10T13:44:00.000+03:002006-05-10T13:44:00.000+03:00Καλημερα.Μελετω τα ονοματα πριν σχολιασω. Χρειαζομ...Καλημερα.<BR/>Μελετω τα ονοματα πριν σχολιασω. Χρειαζομαι λιγο χρονο ακομα. <BR/>Tyla, σωστα;Lionhttps://www.blogger.com/profile/01737715425090497116noreply@blogger.com