Φέρε
Το λάθος σου
Να βάλω
Το λάθος μου
Ένα
Να γίνουν
Τα δύο
Σωστό
25/04/2005
Το λάθος σου
Να βάλω
Το λάθος μου
Ένα
Να γίνουν
Τα δύο
Σωστό
25/04/2005
Δευτέρα 25 Απριλίου 2005
Δευτέρα 18 Απριλίου 2005
Τρίτη 12 Απριλίου 2005
Π[υ]ροτροπή [ΝΚ]
Ασχοληθείτε με εκείνους για τους οποίους είσαστε σημαντικοί. Οι άλλοι, έτσι κι αλλιώς, δεν θα μάθουν ποτέ.
12/04/2005
Δευτέρα 11 Απριλίου 2005
Απόσπασμα 7 [ΝΚ]
Όλο και πιο δύσκολα, όλο και πιο αργά, όλο και πιο άχαρα. Για ποια σειρά να μιλήσουμε; Γι’ αυτήν που θα θέλαμε; Γι’ αυτήν που θυμόμαστε ή γι’ αυτήν που, στο κάτω-κάτω, μπορούμε; Τι να τραγουδήσουμε; Και πώς; Που πότε και γιατί. ΟΛΑ. Κι ας μην έχουμε, κάποτε, τίποτα. Μονάχα φόβους, ανησυχίες, μικροπανικούς, άδικους εγκλωβισμούς, συνήθειες που φονεύουν και σκέψεις που σπαρταρούν. Και πάνω απ’ όλα τον χωροχρόνο της σκέψης μας και το πώς αυτή βιώνεται. Αυτό το αμείλικτο υπόβαθρο σιωπής, αυτή η αδυσώπητη γνώση του πως η σκέψη ξετυλίγεται, το που πατά, το που και πως στρέφει. Και όλα αυτά μέσα σ’ ένα ξεκάθαρο κενό, σε μια απόλυτη σιωπή που πάνω της ξαπλώνει η μονωδία της σκέψης. Αυτός ο συρμός με τον ξεκάθαρο όγκο και την απαρέγκλιτη πορεία. Δεν μπορώ ν’ αλλάξω μήτε ένα γιώτα. Κάποτε δεν το θέλω κιόλας. Προσμένω, λοιπόν. Ακίνητος, συντηρητικός, στεγνός κάποτε, προσμένω. Μια ανάσταση, μια ανάταση, μια άνοιξη που ξεκίνησε και αργεί.
28/03/1993
Παρασκευή 8 Απριλίου 2005
Και με την θεωρία συνόλων ... [ΝΚ]
Οι σχέσεις ξεκινάνε με μία ανθισμένη ένωση και καταλήγουν σε μία μίζερη τομή.
8/4/2005
8/4/2005
Απόσπασμα 6 [ΝΚ]
Αν δεν αξίζει τον κόπο να μιλάμε δεν αξίζει τον κόπο ούτε και να σκεφτόμαστε.
30/01/1992
Πέμπτη 7 Απριλίου 2005
7 Απριλίου 2005, 13:35 [ΝΚ]
Σε είδα. Πριν από δέκα λεπτά. Στην αρχή της οδού Αθηνάς. Διασταυρωθήκαμε. Ήσουν αλλού. Δεν σου μίλησα. Και μου έχει ξανατύχει. Μακάρι και να γνωρίζαμε πόσες φορές και ποιοι περνάνε δίπλα μας ή βρίσκονται δίπλα μας. Τι νόημα θα είχε να πούμε τα τυπικά μας; Τι θα άλλαζε στην τάξη του κόσμου; Το παραμικρό για να συμβεί, ή να μην συμβεί, χρειάζεται την κρίσιμη μάζα του. Μια μάζα που πάντα υπολείπεται. Υγίαινε.
Είναι [ΝΚ]
Οι σκέψεις μου
Είναι κλωστές
Και φτιάχνουνε
Σχοινάκια
Γύρω
Τριγύρω
Στο λαιμό
Τα μαύρα σου
Ματάκια
Είναι κλωστές
Και φτιάχνουνε
Σχοινάκια
Γύρω
Τριγύρω
Στο λαιμό
Τα μαύρα σου
Ματάκια
Δευτέρα 4 Απριλίου 2005
Το άλλου αμάρτημα …
Το άλλου αμάρτημα εκεί δει καταλιπείν.
Το αμάρτημα του άλλου πρέπει να μένη περιωρισμένον εις εαυτό.
Μετάφραση: Felix De Giorgio
ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ: ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ
Βιβλίον Θ΄, Παράγραφος 20 Σελ. 226
Ι. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ / ΑΘΗΝΑ
V. 170 [Περί Έρωτος]
“Άιδιον ουδέν έρωτος, α δ’ όλβια, δεύτερα πάντα
εστίν από στόματος δ’ έπτυσα και το μέλι.”
Τούτο λέγει Νοσσίς· τίνα δ’ α Κύπρις ουκ
εφίλασεν
ουκ οίδεν κήνα γ’ άνθεα ποία ρόδα.
“Τίποτα πιο γλυκό απ’ τον έρωτα, κι όλα τ’ άλλα
δεύτερο πράμα.
Ακόμα και το μέλι έφτυσα απ’ το στόμα.”
Τούτα λέγει η Νοσσίς. Κι αυτήν που η Αφροδίτη
δεν την εφίλησε
που να ξέρη τι άνθη είναι τα ρόδα;
ΝΟΣΣΙΣ
ΑΝΔΡΕΑ ΛΕΝΤΑΚΗ
500 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ
ΔΩΡΙΚΟΣ 1987