Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

0872. Φ. Και Χ.



Είκοσι πέντε χρόνια μετά και αυτό που άλλαξε είναι το Φ. που έγινε . . . Χ. Είναι και αυτό μία πρόοδος. Κατά τα άλλα ο βίος συνεχίζεται με συγκεκριμένες δυσκολίες, συγκεκριμένες επιδιώξεις, συγκεκριμένη διαδρομή. Να μας έχει ο Θεός Καλά, αυτό είναι όλο.
 

ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ

Μόνο και μόνο
Για να με πληγώνεις
Στη μνήμη μου
Χωράς
Με τα μικρά
Δοντάκια σου
Κομμάτια από τη   
Σ' αλλοτινούς
Σάρκα μου 
Καιρούς
Να κόβεις 
Και σ' άλλους
Και να γελάς 
Τόπους
          
Ένα κομμάτι

Θάλασσα

Και δυο μικρά

Πουλιά

Φτιασίδια

Ενός έρωτα

Που δεν υπάρχει πια

                                                          29.08.88

Ένα κλικ μακριά: Hot Stuff με την Donna Summer.


28/07/2013

Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

0871. Γκράφιτι

Η Αθήνα, και όχι μόνο, είναι γεμάτη. Γεμάτη από γκράφιτι. Άλλα όμορφα, άλλα άσχημα, άλλα αδιάφορα. Στο κέντρο της Αθήνας βρίσκονται κυρίως στα ρολά των καταστημάτων. Αυτό σημαίνει ότι για να τα δεις θα πρέπει τα, συγκεκριμένα, ρολά να είναι κατεβασμένα.

Με τη μανία που έχω για τις φωτογραφίες όπου δω γκράφιτι, το φωτογραφίζω. Χρησιμοποιώ, κυρίως, την κάμερα του κινητού (Sony Ericsson C905). Αν δεν τα καταφέρω, λόγω φωτισμού ή κόσμου που εμποδίσει τη φωτογράφιση, το προγραμματίζω. Από αυτές τις φωτογραφίες, των γκράφιτι, διάλεξα είκοσι μία και τις παραθέτω:



















































Από τα βραβεία MAD 2013 ακούμε και βλέπουμε τον Στέλιο Ρόκκο και τον Κώστα Μαρτάκη να τραγουδούν Τα Καλοκαιρινά Τα Σ’ Αγαπώ των Στέλιου Ρόκκου – Βίκυς Γεροθόδωρου.


21/07/2013

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

0870. Γεράκος

Τον συναντώ, τελευταία, τα πρωινά που βαδίζω προς τη στάση του λεωφορείου. Συνακολουθεί. Με κουρασμένο βήμα, κατεβασμένο κεφάλι. Αργά και σταθερά. Έχει μεγαλώσει ο έρμος και τα χρόνια βαραίνουν στην πλάτη και το βλέμμα του. Εν τούτοις διατηρεί στο βάδισμα, στη συνολική του στάση, μια αξιοθαύμαστη αξιοπρέπεια. Είναι σαν να λέει:

Γέρασα, αυτή είναι η μοίρα των πλασμάτων του Θεού, μα κάνω υπομονή. Το παλεύω. Ζω.

Πριν από λίγες μέρες μια κυρία, στη στάση του λεωφορείου, όπως περνούσε σιμά της, άπλωσε το χέρι, τον χάιδεψε στο κεφάλι. Κοντοστάθηκε, έστρεψε το κεφάλι, την κοίταξε με ένα βλέμμα που δεν έδειχνε ούτε ευχαρίστηση ούτε αποδοκιμασία, κατέβασε το κεφάλι και συνέχισε το δρόμο του.

Ένας γεράκος είναι. Ένας γεράκος με περισσή αξιοπρέπεια.



(Ίσως επειδή τις τελευταίες μέρες ακούω διαρκώς Χάρις Αλεξίου) Πάτωμα των Σταμάτη Κραουνάκη – Λίνας Νικολακοπούλου με την Χάρις (από το εξαιρετικό άλμπουμ Ψίθυροι”).

Να είσαστε Καλά!


09/07/2013