Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

0665. Σαράντα Μέρες ή Δύο Δρόμοι



Προβληματιζότανε. Η κατάσταση είχε αλλάξει. Από εκεί που η σχέση πήγαινε να ανθήσει· βάλτωσε. Το χειρότερο; Οπισθοδρόμησε. Ότι με κόπο είχε κτίσει και κερδίσει απωλέσθηκε. Πονούσε. Έψαχνε το γιατί. Τι είχε πει ή πράξει, ή και τι δεν, και αντιμετώπιζε μια τέτοια κατάσταση; Δεν έβρισκε. Όμως δε μπορούσε να είναι και σίγουρος. Υπάρχουν λόγια, συμπεριφορές, κινήσεις, καταστάσεις που ο άλλος μπορεί, και δικαιούται, να ερμηνεύσει με τον τρόπο του. Ομολογούσε ότι με το που διαπίστωσε αλλαγή στην συμπεριφορά της έπραξε ομοίως. Κουμπώθηκε. Ο εγωισμός του δεν του επέτρεπε να υστερήσει. Στο ένα απάντησε με δύο. Η απάντηση ήταν η αναμενόμενη. Τέσσερα. Η κατάσταση ξέφυγε. Δυσκόλεψε. Όσο λιγότερο μιλούσαν, όσο μεγάλωναν τα μεταξύ τους διαστήματα σιωπής, τόσο πιο δύσκολο γινόταν να προσεγγίσουν και πάλι ο ένας τον άλλο. Δεν ήθελε να τελειώσει αυτή η σχέση. Όχι έτσι. Γνώριζε. Υπήρχαν δύο δρόμοι. Τον ένα τον ακολουθούσε ήδη. Το ότι δε γνώριζε την αιτία της αιφνίδιας αλλαγής της στάσης της του επέτρεπε να αισθάνεται αδικημένος και παρεξηγημένος. Αυτό, σε συνδυασμό με τη δυνατότητα, που λόγω χαρακτήρα είχε, να είναι σκληρός με τον εαυτό του και να αντέχει απώλειες και σιωπή, τον έκανε αυτομάτως παγερά αδιάφορο. Μέσα του όμως φλεγότανε. Άλλα επιθυμούσε. Ήταν σκοτεινός, αδιέξοδος ο δρόμος αυτός που ακολουθούσε. Δεν άφηνε περιθώρια συνεννόησης και αποκατάστασης. Το γνώριζε. Και αν από παρόρμηση τον ακολούθησε ήθελε πλέον να τον εγκαταλείψει. Η ιδέα ότι όλο αυτό θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα και συνέπεια μιας παρεξήγησης τον βασάνιζε. Σκέφτηκε τότε τον άλλο δρόμο. Αυτόν της συναίνεσης, της ευδοκίας. Το δρόμο που σου επιτρέπει να προσεγγίσεις τον άλλο, να του χαμογελάσεις και να ρωτήσεις ευθέως ποιο είναι το πρόβλημα. Να συζητήσεις, να συνδιαλλαγείς, να μάθεις. Κι αν υπάρχει παρεξήγηση που λύνεται, να τη λύσεις. Αν τα αίτια είναι άλλα να σταθμίσεις και να αποφασίσεις. Σε κάθε περίπτωση όμως θα γνωρίζεις τι έφταιξε και θα μπορείς αναλόγως να πράξεις. Το ποιες επιλογές είχε το γνώριζε. Το ποιο δρόμο θα ακολουθούσε δεν ήταν ανεξάρτητο από τη συμπεριφορά της απέναντι πλευράς και, σε κάθε περίπτωση, έμενε να αποδειχθεί. . .


Από το άλμπουμ “Αρλέτα 2” ακούγεται το τραγούδι “Σαράντα Μέρες”. Μια σύνθεση του Νότη Μαυρουδή σε στίχους του Γιάννη Κακουλίδη με μία εκπληκτική, ως συνήθως Αρλέτα. Ένα τραγούδι που, ερχόμενο, για εμένα, από τη δεκαετία του ’70, τις τελευταίες μέρες είχε κολλήσει στο μυαλό μου.


  
04/10/2009

8 σχόλια:

  1. σας διαβαζω...και καθως σας διαβάζω, η ματιά μου πέφτει δίπλα στα μεγάλα γράμματα "όποιος ψάχνει εδώ βρίσκει"
    και έτσι είναι
    πρέπει να ψάξεις για να βρεις
    να περάσεις από τη σκέψη στην πράξη

    Όμορφη η φωτογραφία....έμεινα λίγα λεπτά να την κοιτώ.....να ονειρεύομαι τη γαλήνια θάλασσά της

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. i opoia galinia thalassa den einai mono galinia, alla borei an einai kai galinia opos borei na einai kai agria, tromaktiki kai se sinxisi...
    Mou arese poli i perigrafi tou defterou dromou siniparksis...efthis prosegisi alla me triferotita kai endiaferon...
    eftixos pou den milate kai gia triton dromo..pou kai ekeinos borei na einai efthis alla viaios...
    kali sas imera!
    propetis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν είναι εύκολο όμως... όσο και να συζητηθούν τα πράγματα, και να λυθούν παρεξηγήσεις... ένα μικρό κομμάτι προβλήματος μένει πάντα, ένα μικρό πρόβλημα συνείδησης σε αυτόν που παρεξήγησε (γιατί αδίκησε τον άλλο), και μια ευαισθησία για τον αδικημένο (με παρεξήγησες άρα δεν εμπιστεύεσαι και θεωρείς πιθανό ότι έχω κακές προθέσεις)...

    Κρίμα τελικά... τι μιλάμε, τι δε μιλάμε, πολύ συχνά το ίδιο και αυτό αποτέλεσμα έχει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ωωω... μόλις συνειδητοποίησα... η επόμενη εγραφή έχει ένα αριθμό που κάποιοι δεν θα ήθελαν να βλέπουν τυπωμένο... τι θα κάνεις φίλε Aeipote? Θα τον προσπεράσεις ή υποστηρίζεις και εσύ όπως εγώ την άποψη πως όλοι οι αριθμοί ίδιοι είναι, εμείς οι άνθρωποι τους δίνουμε καλές ή κακές διαστάσεις τις οποίες δε θα είχαν χωρίς εμάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Επειδή το έχω δει το έργο, να σου πω το τέλος να τελειώνουμε; :)))
    Οπου δεν δίδονται εξηγήσεις, σίγουρα δεν υπάρχουν λύσεις, μένουν οι παρεξηγήσεις και πολύ κακές ειδήσεις.
    τα σέβη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. violet:

    Ατυχώς το "όποιος ψάχνει εδώ βρίσκει" ισχύει επακριβώς για τα e-ημερολόγια. Το μόνο σίγουρο, από την άλλη, είναι ότι όποιος δε ψάχνει δεν πρόκειται να βρει. . . Οι φωτογραφίες που ανεβάζω τελευταία είναι από τις διακοπές (μου) στην Αίγινα. Να είσαστε Καλά! :)

    Καλημέρα.

    propetis:

    Δρόμοι υπάρχουν θαρρώ και άλλοι. Μίλησα μόνο για τους βασικούς. . .

    Καλημέρα.

    ViSta:

    Θα συμφωνήσω. Πάντοτε κάτι μένει, συμμετέχει και διαμορφώνει. Πραγματικά, στην άχαρη εποχή μας, τα λόγια μοιάζει να έχουν μικρότερη αξία και σημασία από όση πολλοί θα επιθυμούσαμε.
    Από ότι, ίσως, ήδη είδατε δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα με τους αριθμούς και για μια ακόμα φορά συμφωνώ μαζί σας (να το κοιτάξουμε αφτό!).

    ΚαληΗμέρα Σας!

    ellinida:

    Πολλοί το έχουμε δει το έργο και πολλοί θέλουμε, δίχως να βάζουμε μυαλό, να το ξαναδούμε. Είναι αφτό που λένε: Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
    Ανταποδίδω τα σέβη και τα χαμόγελα + 1 :))))

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή