Ακόμα μια εγγραφή που προέρχεται από κείμενο του Αλοΐσιους. Σύντομο και επί της ουσίας, ως συνήθως. Σκάλιζα, για πολλοστή φορά, τα χαρτιά του όταν ανακάλυψα, σε ένα διπλωμένο χαρτί, το κείμενο που ακολουθεί:
Ημέρα ανοιξιάτικη. Ηλιόλουστη. Ζεστή. Βγήκα για ψώνια. Η διάθεσή μου χαλαρή. Περπατούσα. Έμπαινα στα καταστήματα. Χάζευα. Απολάμβανα το πρωινό. Η σκέψη έπαιζε. Πήγαινε παντού. Δεν άργησε να στραφεί σ’ εσένα. Το σύνηθες. Έπιασα πάλι να εξετάζω, να αναλύω, να υποθέτω. Γεγονότα, περιστατικά, συζητήσεις στροβιλίζονταν στη σκέψη μου. Βάδιζα, μέσα μου η παρουσία σου ανάσαινε. Ο ήλιος, στα αριστερά, σκόρπιζε καλή διάθεση και θαλπωρή. Ουρανοκατέβατη ήρθε και η σκέψη: Κι αν αλλιώς ρυθμίσω το μυαλό μου; Αν, για παράδειγμα, μπω σε μια κατάσταση όπου εγώ κι εσύ είμαστε ζευγάρι; Αν υποκριθώ ότι να, θα γυρίσω στο σπίτι και συ θα με περιμένεις; Γοητεύτηκα. Πήρα το μονοπάτι. Είχα στη διάθεση μου ότι χρειαζόμουν. Το βασικό ήταν ότι, επιτέλους, ήμασταν μαζί. Μπορούσα ελεύθερα να κάνω τα σενάριά μου. Να απαντώ σε ερωτήσεις όπως: Πώς γνωριστήκαμε; Πώς ήταν το σπίτι που μέναμε; Ποιος μας πάντρεψε (αν αποφάσιζα ότι ήμασταν παντρεμένοι); Πως ήταν τα παιδιά μας, πώς τα έλεγαν; Που κάναμε το πρώτο μας ταξίδι; Τι δουλειά κάναμε, τι συγγενείς είχαμε, ποιους φίλους; Όλα μπορούσα να τα ρωτήσω. Σε όλα μπορούσα να απαντήσω. Μπορούσα να σκαρώσω ιστορίες απίθανες, ταξίδια εξωτικά, καταστάσεις εξαίρετες. Βάδιζα. Έπαιζα. Χαιρόμουνα. Το σώμα ζεστό. Το μυαλό χορτάτο. Χαμογελούσα. Ήμουν ευτυχής. Μόνο και μόνο επειδή άλλαξα του μυαλού μου τη ρύθμιση. Πως και δεν το είχα σκεφτεί τόσο καιρό; Έμπαινα και έβγαινα στις ζωές μου. Την πραγματική και την άλλη. Σε άφηνα και σε εύρισκα. Έπλαθα ένα κόσμο από το μηδέν. Κατά βούληση. Τον κόσμο μας. Ήταν άνοιξη. Ήταν πρωινό Σαββάτου. Ήμασταν μαζί. . .
Ακούγεται η Tina Turner στο τραγούδι “The Best”.
21/09/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου