0619. Ύπνε που Παίρνεις τα Παιδιά. . .

Μου έχει συμβεί δύο, το πολύ τρεις, φορές στα 25 + έτη που εργάζομαι. Η δεύτερη, ή τρίτη, ήταν σήμερα. Τη νύχτα φοράω ένα ρολόι το οποίο χρησιμοποιώ σαν ξυπνητήρι. Το ξυπνητήρι του είναι μονίμως ρυθμισμένο στις 05:45 τα ξημερώματα. Το ίδιο ρολόι “χτυπάει”, με ένα διπλό διακριτικό “μπιπ”, και τις ώρες.

Για προληπτικούς, κυρίως, λόγους έχω και ένα επιτραπέζιο ξυπνητήρι, ρυθμισμένο να χτυπά 3 λεπτά μετά ή στις 05:48, αν προτιμάτε. Το ξυπνητήρι αυτό βρίσκεται πάνω στην παπουτσοθήκη του διαδρόμου. Για να το “κλείσω” πρέπει να σηκωθώ. Πάντως, και μια και το έχω πάρει, εδώ και χρόνια, απόφαση, με το πρώτο “μπιπ” ξυπνητηριού που θα ακούσω πετάγομαι από το κρεβάτι. Το ξυπνητήρι του διαδρόμου το “χρησιμοποιώ” τρεις με πέντε φορές το χρόνο.

Σήμερα άργησα να κοιμηθώ. Κάτι η ενασχόληση με το παρόν μηχάνημα, κάτι οι Παντρεμένοι, που και αυτοί Έχουν Ψυχή, πήγε η ώρα 01:00 + για να κοιμηθώ. Είχα ένα ύπνο, θα έλεγα ταραγμένο, γεμάτον μυσιτήρια όνειρα. Ξύπνησα από ένα διπλό του ρολογιού μου “μπιπ”. “Ακέραια ώρα”, συλλογίστηκα. Άνοιξα τα μάτια. Είχε ξημερώσει για τα καλά.

Πατάχτηκα επάνω. “Την πάτησα!” συλλογίστηκα. Το ρολόι του διαδρόμου έδειχνε επτά. Τηλεφώνησα στο γραφείο και είπα στη Λ. ότι θα αργήσω λίγο. Κανένα πρόβλημα. Είμαι τόσο τυπικός στο ωράριο μου που έχω κάθε περιθώριο να καθυστερήσω μια στο τόσο.

Ευτυχώς βρήκα ταξί αμέσως. Το οδηγούσε μια κυρία και ήταν ευγενέστατη. Πρώτη φορά άκουσα οδηγό ταξί να ενημερώνει τους επιβάτες για την ένδειξη του ταξιμέτρου, και να τη σημειώνει, στις πολλαπλές μισθώσεις. Διαδρομή μετ’ εμποδίων. Κόκκινο – πράσινο, σταμάτα – ξεκίνα.

Σταθμός metro Αγίου Δημητρίου. Επιβίβαση στο συρμό. Πλήθος κόσμου. Στριμωξίδι. Έφτασα στο γραφείο με καθυστέρηση μιας ώρας. Ευτυχώς δεν είχα καμιά άμεση υποχρέωση να με κυνηγά.

Συμπέρασμα; Δε μου αρέσει να ξεκινώ για το γραφείο στις επτά. Προτιμώ, χίλιες φορές, να ξεκινώ στις έξη. Να είμαι χαλαρός και άνετος στις μετακινήσεις μου και στο metro. Να φτάνω στο γραφείο και να απολαμβάνω, πρωί, τον πρωινό μου διπλό Ελληνικό καφέ. 

Λίγο πριν έλεγξα το ρολόι – ξυπνητήρι μου και άλλαξα μπαταρίες στο επιτραπέζιο τέτοιο. Παίρνω τα μέτρα μου, βλέπετε. Ελπίζω, βάσιμα πλέον, αύριο στις επτά το πρωί να πίνω καφέ στο γραφείο μου. . . 

Μιχάλης Ρακιντζής – Εγώ κι ο Πουφ.

27/04/2009