Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

0601. Συναρμολογούμενα

Αλλάζουν οι καιροί, τα ήθη, οι κοινωνίες, οι άνθρωποι. Οι συνήθειες και τα χόμπι των ανθρώπων. Αλλοίμονο αν γενιά με γενιά έπραττε ακριβώς τα όμοια. Καινούργια πράγματα διεκδικούν χώρο και, πάντοτε, χρόνο. Το παλιό εξοστρακίζεται για να χωρέσει το καινούργιο. Μοιάζει δίκαιο. Είναι.

Εκεί, στη δεκαετία του 60, τα συναρμολογούμενα αποτελούσαν πηγή χαράς για τη νεολαία της εποχής. Αποτελούσαν μια δημιουργική απασχόληση όχι μόνο για το μυαλό αλλά και για τα χέρια. Συναρμολογώντας, μάθαινες πράγματα. Δεν ήταν μόνο οι οδηγίες συναρμολόγησης ήταν και οι πληροφορίες που υπήρχαν για το που συναρμολογούσες και οι εικόνες στο κουτί. Ένας μαγικός, τότε, κόσμος.

Και τι μπορούσε κανείς να συναρμολογήσει; Σχεδόν τα πάντα. Αεροπλάνα, πλοία, τανκ, αυτοκίνητα, αγάλματα, σπίτια, τρένα, φιγούρες. Το πρώτο μου συναρμολογούμενο μου το χάρισε ο πατέρας μου όταν πήγαινα στην πέμπτη ή την έκτη δημοτικού. Επρόκειτο για το υπερωκεάνιο France. Το συναρμολόγησα δίχως να το βάψω, βεβαίως. Και το δεύτερο, λίγο μετά, από τον πατέρα μου ήταν. Ένα ελικοφόρο Γερμανικό μαχητικό του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.

Θυμάμαι ακόμα μια μικρή λευκή Μερσεντές αντίκα σε σακουλάκι με την κόλλα σε μια κόκκινη μικρή αμπούλα. Την έδινε μία εταιρία με βενζινάδικα, θαρρώ η Shell, με κουπόνια κάθε φορά που κάποιος έβαζε βενζίνη. Εμείς δεν είχαμε αυτοκίνητο, ένας συνάδελφος του πατέρα μου όμως είχε!

Μετά, πήρα το δρόμο μου συναρμολογώντας, κατ’ αρχήν, τανκ, στην κλίμακα 1:72, από τα οποία δεν έχει μείνει ούτε ένα. Χάρισα πολλά. Τα τελευταία στο γιο μου ο οποίος τα περιποιήθηκε δεόντως. Τώρα, που μεγάλωσε και έμαθε, με ρωτά με απορία: “Καλά γιατί μου τα έδωσες;” “Έπρεπε να δεις πως έλαμπαν τα ματάκια σου!” του απαντώ. Ακολούθησαν ιστιοφόρα, καταδρομικά και . . . αγάλματα.

Είχα αρχίσει πια και έβαφα τα μοντέλα που κατασκεύαζα δίχως, ωστόσο, να χρησιμοποιώ αερογράφο. Τα προμηθευόμουνα κυρίως από το θρυλικό “Καλφάκη” στη στοά της Σταδίου. Τώρα πια 3-4 καταστήματα που πωλούν συναρμολογούμενα έχουν συγκεντρωθεί στην οδό Ιπποκράτους. Γνωστές εταιρείες κατασκευής στατικών πλαστικών μοντέλων, του τότε, οι: Airfix, Revell, Tamiya, Italeri, Monogram, Hasegawa κ.α.

Τώρα στην Τ47 υπάρχουν δύο μεγάλα ιστιοφόρα, δύο μαχητικά αεροσκάφη, δύο τανκ, ένα μεγάλο και ένα μικρό, πέντε σαμουράι, ένας μεγάλος και τέσσερεις μικροί, μια φιγούρα γερμανού αξιωματικού και ένα αυτοκίνητο αντίκα. Στα κουτιά τους υπάρχουν ακόμα 3-4 μαχητικά αεροσκάφη, ένα ελικόπτερο και ένα τανκ. Αναμένω τη στιγμή που θα έχω τη διάθεση και το χρόνο για να ασχοληθώ και πάλι. Είναι μια ενασχόληση που εξακολουθεί να μου δίνει χαρά και ευχαρίστηση, που με κάνει να χρησιμοποιώ τα χέρια και να παρακάμπτω τα βάσανα του νου. . .

Creedence Clearwater Revival - “My Baby Left Me”.



16/03/2009

6 σχόλια:

  1. αΦιτό, μου το είχε γράψει ΄΄ενας Κύριος ανακαλύπτοντας μιαν εκ βαθέων ανάρτησή μου, του 2006, το 2007:
    "Έστω και καθυστερημένα. Αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να μένουν ασχολίαστες εγγραφές σαν κι αυτή και να συγκεντρώνουν πλήθος σχολίων άλλες, αδιάφορες. Και το έχω σκεφτεί:
    "Κατάθεσε την ψυχή σου και δεν θα σχολιάσει κανείς. Γράψε μια μπούρδα και θα βρεθούνε δέκα και είκοσι. . ."
    Με άγγιξε,λοιπόν, η εγγραφή αυτή.

    Καλό Βράδυ,

    5/11/07 20:47"

    να δείτε πως τον λένε... α μα γέρασα και δε θυμάμαι πια! έχει όμως μίαν τάσιν εις το Σκαριμπίζειν.. :)))

    θα σας φανεί άσχετο το σχόλιο μου αλλά.... θα με καταλάβετε.. :))

    Καλο Βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σας απολύτως καταλαβαίνω και σας ευχαριστώ για όλα. . .

    Καλό Ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ μου άρεσε το κείμενό σου για τα συναρμολογούμενα. Είναι ένα υπέροχο χόμπυ που προσφέρει ώρες χαράς, συγκέντρωσης και επιτυχίας όταν τελειώσει.
    Ο άνδρας μου ασχολείται εδώ και χρόνια με αεροπλανακια, κλίμακας 1:73 συνήθως που τ'αγοράζει απο τον Καλφάκη στο κέντρο ή σε ένα Γλυφαδιώτικο κατάστημα στη Πλ. Εσπερίδων. Θυμάμαι ένα απο τα πρώτα δώρα που του πήρα ήταν ένας καλός αερογράφος που τελικά μόνο εγώ χρησιμοποίησα γιατί έχω πιο σταθερό χέρι! Ακόμη και τώρα εγώ βάφω τα φτερά των αεροπλάνων του και όταν τελειώσει κανένα τα τοποθετώ στο σαλόνι. Οι προσωπικές επιτεύξεις πρέπει να φαίνονται!Τώρα πιά πολύ λίγοι ασχολούνται με συναρμολογούμενα και οι λάτρεις του είδους είναι για τα τηλεκατευθυνόμενα.
    Εμένα πάλι μου αρέσουν τα πάζλς, έχω φτιάξει καμμιά 500 τα κάνω κάδρα και στολίζω τους τοίχους του σπιτιού.
    Εδώ τα έχω φυλαγμένα
    http://www.flickr.com/photos/myjigsaws/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πραγματικά ένα όμορφο χόμπι τα συναρμολογούμενα. Η κλίμακα 1:72 είναι μια δύσκολη κλίμακα. Τελευταία, μάλιστα, η DeAgostini κυκλοφόρησε μια σειρά μεταλλικών αεροσκαφών, του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, σε αυτή την κλίμακα. Μερικά ήταν καταπληκτικά. Δεκαπέντε από αυτά βρίσκονται ήδη στη συλλογή μου. Το Γλυφαδιώτικο κατάστημα με τα συναρμολογούμενα, στην πλατεία Εσπερίδων, έχει κλείσει εδώ και καιρό. Δυστυχώς. . .
    Η συλλογή σας από παζλ ωραιότατη και ενδιαφέρουσα.

    Καλημέρα, να είσαστε Καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Διαβάζοντας σήμερα και εγώ αυτά τα γλυκιά λόγια, συγκινήθηκα.
    Πρώτα για το “Έπρεπε να δεις πως έλαμπαν τα ματάκια του!”
    Χαίρομαι και για τον πατέρα αλλά και για τον γιο.
    Μετά εκείνη η «μικρή λευκή Μερσεντές».......
    Ναι ήταν πραγματικά η Shell που χάριζε αυτά τα μοντέλα της Airfix.
    Θα ήταν το 1966. Και εμείς δεν είχαμε αυτοκίνητο. Ας είναι καλά ο ξάδελφός μου ο Λευτέρης ο Ζαχαριάδης και το Fiat του. Μου μάζεψε τα κουπόνια, τα κόλλησα σε ένα κόκκινο βιβλιαράκι σαν διαβατήριο, αν θυμάμαι καλά, και έτρεξα κάπου στο σύνταγμα, σε κάποιο γραφείο και πήρα το πολυπόθητο μοντέλο. Δε υπήρχαν μοντελιστικά χρώματα στην αγορά.... έτσι έβαλα τον πατέρα να αγοράσει μοντέλα για το μαγαζί του και χρώματα, και, και.... και δεν μετάνιωσα ποτέ, γιατί έτσι γνώρισα πολλούς όμορφους ανθρώπους και μοιράστηκα την αγάπη τους για τα συναρμολογούμενα ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χαίρομαι που επιβεβαιώνονται τα σχετικά με τη Mercedes και ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο. . .

    Καλό ΠΣΚ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή