Χάριν της ανάγνωσης εγκατέλειψα τα σταυρόλεξα. Παραμένει, ωστόσο, το δίπτυχο καρέκλας – παχύρρευστου χρόνου. Τι διαβάζω; Με καθυστέρηση το “μ.Χ.” του Βασίλη Αλεξάκη. Και μου αρέσει, μου αρέσει πολύ. Μου αρέσουν οι σύντομες, κοφτές προτάσεις του. Οι πλάγιες και δεύτερες σκέψεις του πρωταγωνιστή. Ο τρόπος που εμφανίζονται τα πρόσωπα και εντάσσονται στη ροή του μυθιστορήματος. Στην καρέκλα μου και, όσο μπορώ, το απολαμβάνω. Αν βοηθούσε και ο φωτισμός του θαλάμου όλα θα ήταν καλύτερα. Μεγαλώνω και πλέον με ενοχλούν πράγματα και καταστάσεις που, σε προγενέστερους καιρούς, περνούσαν απαρατήρητα. Θα πρέπει να τα συνηθίσω και μαζί τους να ζω. Προσπαθώ.
Είναι, σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, που, σαν άνθρωπος, σκέφτομαι: “Τι κρίμα που έτσι απότομα κόπηκε η σχέση μας!”. Και τι να κάνω; Έτσι τα έφερε ο Γιαραμπής, έτσι έγιναν τα πράγματα. Και πάντα έχω την απορία ποιος διάβολο είναι ο Γιαραμπής και γιατί ανακατεύεται στις δουλειές μας. Θα προτιμούσα να είχαμε ακόμη σχέση και επαφή. Να μιλούσαμε, να βλεπόμαστε που και που. Και θα μου άρεσε πολύ να ταξίδευαν μηνύματα από τον έναν στον άλλο. Ομολογώ ότι στην παρούσα φάση θα με βοηθούσε, θα με χαροποιούσε. Θα διάβαζα το “μ.Χ” μου και ένα μυρμήγκιασμα, από τη δόνηση του κινητού στην τσέπη, θα με ειδοποιούσε για το μήνυμα σου. Θα διάβαζα, θα απαντούσα, θα ξεγελούσα το χρόνο. Θα τον επιτάχυνα. Δε γίνεται. Δεν πειράζει. Δεν μετανιώνω για τίποτα. “Ό,τι πέρασε, πέρασε σωστά”.
Δεν έχω τι άλλο να γράψω. Απογευματάκι Παρασκευής, 17:10, στην Α29 με την τηλεόραση στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου. Δεν με ενθουσίασε η τελετή. Για να είμαι ειλικρινής τη βρήκα κουραστική. Όμως, σαν Έλληνας και με το προηγούμενο του 2004, ομολογώ ότι δεν είμαι και ο αντικειμενικότερος των κριτών. Θα βγω στη βεράντα, θα διαβάσω “Σέργιος και Βάκχος”. Κατά τις 20:30 θα ξεκινήσω για το Νοσοκομείο και τη μητέρα μου. Ελπίζω τη Δευτέρα να βγούμε και η κατάσταση να ομαλοποιηθεί.
Λοιπόν, Καλό ΣαββατοΚαιΚύριακο φίλες και φίλοι αναγνώστες!
Και πάλι από το άλμπουμ “Dancing In The Air” του Franck Pourcel ακούγεται το τραγούδι του Cat Stevens “Lady D’ Arbanville”.
Υ.Γ. Τον έψαξα τον Γιαραμπή! Και τι βρήκα; Ότι είναι λέξη τούρκικη [yarabbi] και σημαίνει Θεός. Έτσι! Για να μη μας μένουν απορίες. . .
08/08/2008
Kalimera "Aeipote"
ΑπάντησηΔιαγραφήden eixa katalavei oti i mitera sas vrisketai sto nosokomeio gia alli mia phora aftes tis imeres.
Elpizo me to kalo na epistrepsei sto spiti tis, ston diko tis xoro sto diko tis perivallon.
Me tis kaliteres efxes mou,
propetis
Δεν ήταν άσχημη η τελετή έναρξης αλλά περίμενα ότι θα μας ξεπερνούσαν. Χάρηκα που δεν τα κατάφεραν. Κάναμε σχολή πάντως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για τ' άλλα, υπομονή. Ολα θα περάσουν, πάντα περνάνε.
Περαστικά μακάρι όλα, δε ξέρω όμως αν για όλα φταίει και ο Yarabbi, σε πολλά (μάλλον στα περισσότερα) έχουν βάλει το χεράκι τους οι άνθρωποι και οι αποφάσεις τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρετίσματα και ξανά μανά
περαστικά :)
Αυτά τα "ΑΝ" ..... Οι σχέσεις τελειώνουν, ο Γιαραμπής, η ζωή, η τύχη, οι ίδιοι οι άνθρωποι, τα φέρνουν έτσι και σταματούν ... όμως η επαφή γιατί να διακόπτεται? Το ενδιαφέρον γιατί να σταματά? Το ανθρώπινο "τι κάνεις?" .... γιατί να απαγορεύεται? Το "πού νάναι" γιατί να αιωρείται μόνο από την μια πλευρά?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναπάντητα ερωτήματα .... που μας βασανίζουν μια ζωή. Ας είναι καλά οι "άλλοι" ... εμείς τα καταφέρνουμε (δύσκολα) και χωρίς τους.
propetis:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ! :)
ellinida:
Ήταν κουραστική η τελετή έναρξης και δε νομίζω ότι συντονισμός και πλήθος αρκούν. . . Ευχαριστώ πολύ :)
ViSta:
Ευχαριστώ πολύ! :)
Σ:
Δεν όλες οι σχέσεις είναι ερωτικές. Υπάρχουν και “παραστρατημένες” φιλίες. . . “Μικροί” έρωτες, ίσως, αλλά όχι έρωτες. . . Αλλά, όλα για τους ανθρώπους είναι!
ΚαληΗμέρα!