0427. Ταξινομώντας

Προσπάθειες αυτό το ΣαββατοΚαιΚύριακο, όπως συνηθίζω να το αποκαλώ, να βάλω σε κάποια τάξη τις εκτυπώσεις e-mail που έχω στην κατοχή μου. Ανάμεσα τους και το κείμενο που ακολουθεί:

Πλάσμα του Θεού

Γιατί αγχώνεσαι; Γιατί τα βάζεις με τον εαυτό σου; Γιατί δυσανασχετείς; Γιατί αφήνεις ένα κόκκο της άμμου, στο κάτω-κάτω, να σου δυσκολεύει τη ζωή. Τι είναι αυτό που ζητάς; Πόσα και πόσο είσαι πρόθυμη να πληρώσεις για να το αποκτήσεις; Τι στράβωσε και πότε;

Εμείς οι καλοαναθρεμμένοι Δυτικοί με τοις μεταφυσικές ανησυχίες, με τα μάτια που κοιτάζουν και δεν βλέπουν, με την ψυχή στεγνή και την πίκρα ένα τσάκισμα στο στόμα. Τα ζητάμε όλα, τα θέλουμε όλα. Τερατάκια μέσα σε μια τερατώδη πόλη σέρνουμε το σαρκίο μας αριστερά και δεξιά.

Δεν περισσεύει καιρός να σκεφτούμε, να συναισθανθούμε, να νιώσουμε. Μονάχα να κυνηγήσουμε αυτή την ευκαιρία, να αξιοποιήσουμε την άλλη δυνατότητα, να καλύψουμε το χ ανύπαρκτο κενό. Είμαστε, τελικά, σκυφτοί και μίζεροι. Απόλυτα δυσαρεστημένοι από την περιρρέουσα, από τους γύρω και από τον καθρέφτη μας.

Μισούμε τα “επιπλέον” κιλά μας, την αρχή της φαλάκρας μας, τις φαρκίδες μας. Ασυμβίβαστοι με την φύση μας ονειρευόμαστε και κυνηγάμε ανοιχτά αυτοκίνητα, ξανθές γκόμενες, παχιά πτυχία, πλούσια και άνετη ζωή. Κι αν δεν μπορούμε ονειρευόμαστε, ονειρευόμαστε, ονειρευόμαστε. Τόσο που αποχαυνωμένοι βλέπουμε τους αστραφτερούς τενεκέδες για ατόφιο χρυσάφι (“ανάξιον άνδρα μη επαίνει δια πλούτον”). Έτσι. Και η ζωή μας βγάζει τη γλώσσα και προσπερνάει.

Να κάνουμε το σταυρό μας. Να βολευτούμε μέσα στα ενδύματά μας. Να πιστέψουμε τα μάτια μας. Να ξεκακομοιριαστούμε. Να ανασάνουμε βαθιά και να αγαπήσουμε τους πλησίον μας. Να χαρούμε και να συντηρήσουμε τις σχέσεις μας. Να απλουστεύσουμε τη ζωή μας. Ναι, να πράξουμε το δύσκολο. Γιατί, όσο πιο περιπλοκοπερίπλοκο τόσο πιο εύκολο.

Το απλό είναι το ατίμητο και δύσκολο. Άνοιξε τους πόρους της ψυχής σου, απόλαυσε το προνόμιο του να έχεις όλα όσα σου χρειάζονται (και κάτι παραπάνω πολλές φορές), χαμογέλασε στον εαυτό σου, ζήτα ότι πραγματικά χρειάζεσαι, δώσε περιθώρια στον εαυτό σου, ονειρέψου ένα καλύτερο κόσμο, ανάσανε με το δικό σου ρυθμό.

Έτσι!

[Α. 56-58

8 Ιουλίου 1999]

Ακούγεται το τραγούδι “You’ve Got A Friend” από την Roberta Flack και τον Donny Hathaway.

28/01/2008