Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2006

0222. Περί Κανονικότητος [ΝΚ]


Πόσο μπορεί να διαρκέσει μια σχέση που αντιβαίνει στην κανονικότητα του βίου των εμπλεκομένων; Πόσο μπορεί να επηρεάσει, να τροποποιήσει, να υπερβεί η πρώτη την δεύτερη; Και για πόσο;

Αν η σχέση είναι ερωτική έχει όπλα ισχυρά να πολεμήσει. Τη ζέουσα των αισθημάτων χημεία, την ακατανίκητη φυσική της έλξης των σωμάτων. Εκ των πραγμάτων βόμβα στα θεμέλια της, του βίου, κανονικότητος. Αιτούμενο και αποτέλεσμα.

Αν είναι φιλική το πράγμα δυσκολεύει. Όσο περισσότερο παγιωμένη η κανονικότητα τόσο πιο επισφαλής η σχέση. Μια σχέση που αναγκάζεται να ανασάνει στο περιθώριο. Να αρκεστεί, πολλές φορές, στην εύνοια του τυχαίου. Να ζήσει, με άλλα λόγια, από το μίζερο περίσσευμα. Ένα περίσσευμα που βαίνει μειούμενο.

Δύσκολα παραδεχόμαστε ότι ο ρυθμός της ζωής μας κάποιες φορές, σταδιακά και ύπουλα, στραγγαλίζει τις σχέσεις μας. Αλλά συμβαίνει.



Στο υπόβαθρο ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια “ρυθμού”, μιας και δεν γνωρίζω τη γλώσσα. Από το 1969, λοιπόν, και τους κ. F.Migliacci - C.Mattone, το τραγούδι “Ma Che Freddo Fa” με τη Nada.



12/10/2006

5 σχόλια:

  1. Θαρρώ πως τελευταία όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε το εύθραυστο των ανθρώπινων σχέσεων, καθώς και τις αποστάσεις που χτίζουμε αργά και μεθοδικά με τις "κανονικότητές" μας: ήτοι, τον τρόπο ζωής που ακολουθούμε καθημερινά.
    Άλλοτε εγκλωβισμένοι σε επουσιώδεις επιλογές, άλλοτε σφηνωμένοι σε ανίερες συμμαχίες, αρχίζουμε κι αφουγκραζόμαστε τις πραγματικές ανάγκες μας.
    Μόνοι, παγωμένοι, θλιμμένοι.

    Εν προκειμένω, αν το συναίσθημα -σε όποια σχέση- είναι ζωογόνο και ισχυρό, αντιβαίνει κανονικότητες και υπερβαίνει εαυτούς.
    Ειδάλλως, καταπίνεται στη δίνη των πραγμάτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. συμφωνώ στο ότι ο ρυθμός της ζωής μας
    στραγγαλίζει τις σχέσεις μας...
    κάποιες φορές, σταδιακά και ύπουλα...
    ναι...

    πιστεύω ότι είναι στο χέρι μας να το παλέψουμε όμως...

    όπως και την διάρκεια μιας σχέσης...

    και φυσικά, δεν εξαρτάται μόνο από εμάς...
    εξαρτάται και από το άλλο μέρος...

    καλησπέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μα το τραγουδάκι, του οποίου τα λόγια δεν καταλαβαίνετε, αγαπητέ Αείποτε, είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ταιριαστό με το κείμενο του ποστ: Ma che freddo fa=Μα τι κρύο κάνει

    To κρύο που νοιώθουν οι άνθρωποι όταν μένουν μόνοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καπετάνισσα: Έτσι είναι και, μάλλον, έτσι ήταν ανέκαθεν. Εκείνο που με έκανε να ανεβάσω τη συγκεκριμένη εγγραφή ήταν η λέξη "κανονικότητα" η οποία θεωρώ ότι ακριβώς αποδίδει την πραγματικότητα. Κάθε ζωή και η κανονικότητά της, κάθε σχέση και μία προσπάθεια ένταξης, ένθεν και ένθεν. . .

    γιώργος: Θα συμφωνήσω, βεβαίως. Κάποιες φορές το "άλλο μέρος" είναι ο εαυτός μας και η εξήγηση ότι η σχέση δεν έχει την κρίσιμη μάζα για να επιβιώσει. . .

    simon says Κατέφυγα στο λεξικό. "(λατ.) να απολαμβάνεις την ημέρα· από τις «Ωδές» του Ορατίου· προτροπή για απόλαυση της ζωής, που είναι μικρή." από το μείζον Ελληνικό Λεξικό [Τεγόπουλος - Φυτράκης]. Πανέμορφη ευχή. Ευχαριστώ πολύ και ανταποδίδω ["Το Στρατόπεδο Α" με ζορίζει. . .]

    composition doll: Μου λύσατε μια απορία! Διαισθητικά το υποψιαζόμουνα. Άνοιξα και ένα λεξικούλη, κάτι κατάλαβα. Μου αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι. . . Από καρδιάς καλά αποτελέσματα, μιας και αποφασίσατε να εκτεθείτε. . .

    Καλό Βραδάκι, Καλή Εβδομάδα. . .

    ΑπάντησηΔιαγραφή